กรีดตัวเอง

17-06-2025

การต๊าปเกลียวด้วยตนเองของหัวเทเปอร์จมประกอบด้วยการออกแบบหัวทรงกรวย เกลียวที่ใช้งานการกรีดตัวเอง และวัสดุมีความแข็งสูง ต่างจากสกรูทั่วไปตรงที่ไม่จำเป็นต้องกรีดเกลียวภายในล่วงหน้า แต่จะอาศัยความแข็งของตัวเองโดยตรงในการ "ตัด" หรือ "บีบ" เกลียวภายในที่สอดคล้องกันบนวัสดุเชื่อมต่อ ดังนั้นจึงทำให้เกิดการเชื่อมต่อที่แน่นหนา คุณลักษณะนี้ทำให้เหมาะอย่างยิ่งสำหรับสถานการณ์การใช้งาน เช่น การเชื่อมต่อแผ่นบางและการประกอบอย่างรวดเร็ว การออกแบบแบบฝังช่วยให้มั่นใจได้ว่าหัวเครื่องจักรที่ติดตั้งจะจมอยู่ในพื้นผิววัสดุจนสุดโดยไม่ยื่นออกมาจนทำให้เกิดอุปสรรคหรือส่งผลกระทบต่อรูปลักษณ์ คุณลักษณะนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในด้านต่างๆ เช่น การผลิตเฟอร์นิเจอร์และการประกอบผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์

ตามโครงสร้างแล้ว อุปกรณ์กรีดตัวเองแบบจมมักจะประกอบด้วยสามส่วน: หัว สกรู และส่วนปลาย หัวเครื่องจักรได้รับการออกแบบให้มีร่องขวาง ร่องตรง หรือโครงสร้างระบบส่งกำลังอื่นๆ สำหรับการส่งแรงบิด ส่วนสกรูมีเกลียวเกลียวที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ รูปร่างหน้าตัดและระยะพิทช์ของเกลียวจะแตกต่างกันไปตามความต้องการในการใช้งาน ส่วนปลายของเครื่องมือมักจะเป็นรูปกรวยหรือออกแบบให้มีคมตัด ซึ่งช่วยให้วางตำแหน่งเริ่มต้นและเจาะวัสดุได้สะดวก เครื่องกรีดตัวเองแบบฝังเคาเตอร์ประสิทธิภาพสูงบางเครื่องมีตะขอหรือหัวค้อนอยู่บนพื้นผิวเกลียวเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการป้องกันการหลุดหลังจากการเชื่อมต่อ

การเลือกวัสดุสำหรับการต๊าปด้วยตนเองแบบฝังเคาน์เตอร์ส่งผลโดยตรงต่อประสิทธิภาพและอายุการใช้งาน วัสดุที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่ เหล็กกล้าคาร์บอน สแตนเลส (เช่น 304, 316) ฯลฯ ต้นทุนของการกรีดด้วยตนเองด้วยเหล็กกล้าคาร์บอนค่อนข้างต่ำ และสามารถรับความแข็งสูงหลังการอบชุบด้วยความร้อน การต๊าปเกลียวด้วยตนเองด้วยเหล็กสเตนเลสมีความทนทานต่อการกัดกร่อนได้ดีเยี่ยม และเหมาะสำหรับสภาพแวดล้อมที่ชื้นหรือกัดกร่อน เครื่องต๊าปเกลียวในตัวที่ทำจากวัสดุหลายประเภทมีข้อดีและข้อเสียในตัวเองในแง่ของคุณสมบัติทางกล ความต้านทานการกัดกร่อน ต้นทุน ฯลฯ ผู้ใช้สามารถตัดสินใจเลือกได้ตามสภาพแวดล้อมการใช้งานเฉพาะและข้อกำหนดการใช้งาน